Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Flabbergasted
Langzaam beginnen er reacties op mijn boek binnen te komen. Ze raken me diep. De een vindt in mijn boek handvatten om gevoelens onder ogen te komen. De ander komt in aanraking met diep verstopt verdriet wat nu woorden krijgt. Weer een ander las het in een adem uit maar wil het nog een paar keer lezen omdat er zoveel moois en echts over geloof in staat. Ik ben flabbergasted, ongelofelijk onder de indruk en dankbaar.
Het gevoel: ‘dit boek moet er komen’, was twee jaar geleden heel sterk, maar ik wist toen nog niet hoe ik het aan moest pakken en ook raakte ik het in de loop van de tijd regelmatig kwijt. Mensen om mij heen moesten me er regelmatig aan herinneren, als ik me weer eens vertwijfeld afvroeg: ‘Waar doe ik het eigenlijk voor? Het is veel te pijnlijk, ik heb hier helemaal geen zin meer in.’ Ze hielpen me herinneren aan die diepe overtuiging dat dit boek belangrijk was.
Zaterdag 2 januari kwam Theo Veldhuis, mijn uitgever, de boeken brengen. Hij overhandigde me een door hem gesigneerd exemplaar en sprak mooie woorden over hoe hij het uitgeefproces ervaren had. Ik kon hem vertellen hoe fijn ik het vond dat hij zo persoonlijk en met interesse voor de inhoud met mij en mijn boek om was gegaan. Eindelijk had ik het boek dat er moest komen in mijn handen. In het echt zag het er nog veel mooier uit dan op de foto’s die Jore Ontwerp van tevoren had laten zien.
Theo had nog een verrassing. Hij liet me twee filmpjes zien. Eén van Mirjam van der Vegt, die in mij geloofd had en me aanmoedigde om dit boek te schrijven, maar wegens veranderde omstandigheden helaas geen eindredacteur kon zijn. En één van Liesbeth Koedoot – die net als Mirjam een prachtig voorwoord schreef – en haar man, die me feliciteerden en speciaal voor mij het lied van LEV (geschreven door Matthijn Buwalda) zongen waaraan mijn boek de titel te danken heeft. Ik was flabbergasted. Zo dankbaar en blij ook en ook ineens weer terug in de tijd, toen ik het lied voor het eerst hoorde en het me herinnerde aan het niet meer kloppende hartje van mijn lieve dochter.
’s Avonds hield ik een boekpresentatie op Youtube. Je kunt het hier nog nakijken als je wilt. Digibeet als ik ben, had ik niet door dat je hiervoor de juiste software moet installeren. Gelukkig compenseert mijn wederhelft mijn gebrek aan talent op dat gebied. Hij wist het op te lossen en ik kon opgelucht – en stijf van de adrenaline – de presentatie beginnen. Tot de wifi uitviel. Gelukkig hadden we ons daar wel op voorbereid en een hotspot klaargezet. Het werd een spontane, bijzondere presentatie waar ik nog steeds van aan het nagenieten ben. Zo bijzonder om zowel de vreugde als het verdriet dat bij dit boek hoort, met anderen te kunnen delen. Ik heb er maar een woord voor, dat ik verder eigenlijk nooit gebruik, maar nu goed vind passen: ik ben flabbergasted!
De afgelopen dagen was ik bezig met boeken signeren en opsturen. Hier kun je een exemplaar bestellen als je wilt.
Ineke 