Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Verbinding
‘Mijn woord dit jaar is…’ las ik wel eens in social media berichten rond de jaarwisseling. Ik voelde dan wat reserve en bevreemding. Vaak ging er een periode van bezinning en gebed aan vooraf en ik werd al moe van de gedachte.
Hoe krijg je het überhaupt voor elkaar om je in de maand december te bezinnen, vroeg ik me af. Hoef je dan geen cadeaus te kopen, gedichten te schrijven, boeken te kiezen, kerstdiensten te oefenen en kersteten klaar te maken? Of ben je gewoon beter in discipline dan ik?
En dan: hoe weet je of je het woord voor dat jaar gevonden hebt? Ontvouwt zich dat in de loop der tijd? Ga je er zelf mee aan de slag? Vertel je het aan anderen, of houd je het voor jezelf?
Toch intrigeerde het me. Een woord voor het jaar klinkt aantrekkelijk. Het geeft focus. Misschien helpt het te kiezen welke mogelijkheden je aangrijpt en welke je laat liggen. Ik wilde het wel eens proberen, maar vond het ook eng. Zou ik wel een woord ‘krijgen’? En zo ja, leg ik me daarmee dan ergens op vast?
Nu ben ik wel een bidder, maar ik bezin me niet heel veel. Ik vind vijf minuten stil zitten al moeilijk. Ik heb een manier gevonden om te bidden en te luisteren naar God, maar het begint gelukkig ook steeds meer te dagen dat als ik God niet zoek, Hij nog altijd achter mij aan gaat.
Deze week werd ik opnieuw geraakt door Psalm 23:6: Surely goodness and mercy shall follow me all the days of my life’. Ik las er een uitleg bij dat dit volgen meer is dan ‘een gevolg’. Het betekent dat God echt achter je aanrent met Zijn goedheid en genade, zo graag wil Hij die aan ons kwijt.
Ik vond er in december vorig jaar geen tijd voor, maar omdat het idee me niet losliet, ben ik in januari toch gaan bidden of God een woord voor mij had voor dit jaar. Op de een of andere manier kwam in die periode steeds het woord verbinding in mijn gedachten.
Nu is verbinding ook gewoon iets waar ik erg naar verlang en wat ik erg moeilijk vind. Ik leg makkelijk contact met mensen, maar houd dat niet makkelijk in stand. Vaak heb ik het idee dat als ik iemand opnieuw ontmoet, ik ook opnieuw moet beginnen. Alsof er geen blijvende verbinding is: ‘Ieder mens een eiland’.
Dus verbinding is een diep verlangen en een diep onvermogen. Dat kan de reden zijn waarom dit woord me zo vaak te binnen schoot. Ik had geen idee wat ik er verder mee moest, dus ik schreef het op, vertelde het aan mijn Lief en gaf het aan God: ‘als U mij meer verbinding wil leren of geven, dan graag’. Meer wist ik niet te doen.
Dus dat was het. Mijn Lief herinnerde me er het afgelopen jaar een paar keer aan. Dit jaar was zwaar als het gaat om verbinding. Ik kreeg een naar conflict met iemand die me lief is. Ik kreeg te horen dat de verbinding tussen mijn ziel en mijn lichaam eigenlijk ontbreekt. En in het algemeen ontdekte ik meer over hoe het komt dat verbinding zo’n moeilijk woord voor me is.
En nu is het december. De afgelopen weken popte het woord ‘verbinding’ een aantal keer op in mijn gedachten, waardoor ik in deze drukke tijd toch terug begon te denken. Was verbinding inderdaad mijn woord voor het afgelopen jaar?
Het conflict werd opgelost. Met veel tranen en frustratie en na vele maanden, kwam er vergeving en herstel en ‘opnieuw beginnen’. Er kwam verbinding.
Nadat ik de intake van een revalidatietraject gevolgd had, werd ik afgewezen omdat ik volgens de artsen psychisch te kwetsbaar was. De trauma’s zaten nog te veel in mijn lijf. Ik moest eerst een andere therapie gaan doen. Dat deed ik en nu komt er meer verbinding, tussen mijn ziel en mijn lichaam. Ik leer welke pijn ik serieus moet nemen en welke pijn door stress komt. Ik ben er nog niet, maar verbinding ontstaat.
Nu ik terugkijk, zie ik dat er meer terreinen zijn waarin verbinding is ontstaan of verbinding aan het groeien is. Zo’n gebed: ‘wat is mijn woord voor dit jaar’ blijkt een manier te zijn om achteraf te ontdekken welke kleine en grotere wonderen er waren.
Hierdoor zie ik dat genade en goedheid mij inderdaad achtervolgden, dwars door alle pijn die het ontdekken van het ontbreken van verbinding ook met zich meebracht. Door me te verbinden aan de pijn en door me te laten verbinden, kon verbinding ontstaan met mezelf en met mensen om mij heen.
Ineke 