Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Zeven zinnen
‘Waarom is Goede Vrijdag goede vrijdag?’ vroeg een van de kinderen weer deze week. Wat is er goed aan iemand die op een vreselijke manier stierf, die leed door wat ik deed, naliet, dacht, wilde. Er is niets goeds aan als ik kijk naar de gruwelijke details. Totdat ik dieper kijk en iets begin te zien van de goedheid die naar ons toekomt door wat zo afschuwelijk was.
Vanmorgen was ik op een online retreat en leidde iemand mij en anderen door de zeven zinnen die Jezus zei toen Hij aan het kruis hing. Zeven zinnen die Zijn hart onthullen, Zijn liefde en mijn diepste behoefte.
Als er iets is wat ik in het leven moet snappen, is het wel dat God zichzelf voor mij gaf. Dat Hij weet wat ik nodig heb, mijn hart ziet, mijn diepste ik. Alle lelijkheid en alle schoonheid. Alle eenzaamheid en alle plezier. Er is niets verborgen en Hij wilde mij. Niets kan dat veranderen. Uit liefde kwam Hij. Uit liefde deelde Hij. Uit liefde zei Hij:
Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen
Uit liefde zei Hij tegen degene die Hem om genade vroeg: je toekomst is veilig en zeker:
Voorwaar ik zeg u, heden zult u met Mij in het paradijs zijn
Uit liefde, tederheid en zorg verbond Hij Zijn moeder met Zijn vriend:
Vrouw, zie, uw zoon […] Zie, uw moeder
Dat waren de eerste drie ‘kruiswoorden’. Hij regelde eerst de zaken voor de mensen om Hem heen. Hij zorgde voor hen, terwijl Hij lichamelijk al vreselijk aan het lijden was.
Toen ontdekte Hij dat Hij niemand had. Hij had Zijn vervolgers vergeven, angstigen gerustgesteld, eenzamen een thuis gegeven. Nu werd Hij Zich bewust van zijn eigen verlatenheid en riep het uit:
Mijn God! Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?
Hij ging de plek in die alle mensen (zullen leren) kennen, waar je ontdekt dat er dingen zijn die je in je eentje door moet maken of verwerken. Er is dus geen plek waar jij ooit kwam of komt, die Hij niet kent. Hij deelde volledig in het lijden van de mens en werd zich bewust van onze diepste nood, die op dat moment Zijn nood was:
Ik heb dorst
Dorst naar water, naar het leven, naar God. Net als wij, als we de duisternis echt ingaan, voelde Jezus de diepste menselijke behoefte naar water, leven, God en doorleefde de godverlatenheid totaal – precies zoals jij en ik in het uur van eenzaamheid, die we allemaal kennen of zullen kennen. Ik heb dorst naar de levende God. Wat Hij aangeboden kreeg (iemand duwde een natte spons tegen zijn lippen), was niet wat Hij zocht, maar wat Hij deed, was het grootste geschenk wat we ooit konden krijgen en toen kon Hij roepen:
Het is volbracht!
Hij deed het! Hij dééd het! Hij ging door heel het menselijke lijden heen, verdroeg het, droeg het, doorstond het en maakte het volledig af. Alles wat ik meemaak, alles wat ik doe, alles wat ik denk, alles wat ik voel. Het is volbracht. Het is gedaan. Het is over en uit. Het is doorleefd en tot een einde gebracht. Een goed einde welteverstaan. Zijn uitroep was geen kreet van verslagenheid, van ‘ik geef het op’, maar van triomf. Hij heeft het gefikst. Van A tot Z de taak voltooid.
Het kruis is waar wraak en genade elkaar ontmoeten. De macht van alles wat lelijk en onmenselijk is en Gods liefde en goedheid ontmoetten elkaar en hoewel het enkele uren totaal duister was geweest, overwon het licht, was het volbracht en zei Hij de zevende zin:
Vader, in Uw handen beveel ik mijn Geest
Hij gaf zich over aan de Vader die Hij niet dichtbij voelde, maar van Wie Hij wist dat Hij er was en is en altijd zal zijn. Degene bij wie ons hart veilig is, ons leven geborgen en die door wat Jezus deed beschikbaar werd voor ons: Zijn Vader werd onze Vader.
Dat maakt deze gitzwarte dag Goede Vrijdag.
Ineke 