Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Vlindertje
For English, click here
In de Kerstvakantie ging ik op zolder zitten met alle fotoboeken die ik voor haar had gemaakt. Bekeek mijn grote kind als baby, peuter, kleuter, schoolkind, tiener, op zoek naar wat zo eigen is aan haar. Probeerde nog eens onbevangen te observeren. Ik schreef allerlei steekwoorden op, want ik wilde haar bevestigen in wie ze is, haar aanmoedigen op haar weg, haar ‘zegenen’.
Ik had van tevoren niet bedacht wat ik hiermee ging doen. Ik wilde het gewoon eens allemaal nog een keer op me in laten werken. Uiteindelijk schreef ik een lied. ‘Verrassend’, zeiden m’n kinderen schouderophalend. Ach ja, het is ook weer niet zo heel gek dat deze mamma een liedje maakt natuurlijk.
Het lied was alleen voor haar bedoeld. Om haar te bemoedigen en te laten weten dat ik van haar houd en er altijd voor haar wil zijn, ook als ze al groot is en niet bij mij in huis woont. Ook nu ze ver weg is.
Nadat ik het voor haar gezongen had – een mooi, kostbaar moment – wilde ik het ook aan anderen laten horen. Ik deed het mondjesmaat, omdat het me zo opschepperig leek. Totdat ik me herinnerde hoe ik jaren geleden bij een kampvuurtje een andere moeder haar lied voor haar dochter had horen zingen. Het raakte me en gaf me nieuwe ideeën voor hoe je liefde kunt communiceren aan je kind. Misschien niet persé door een zelfgeschreven lied, maar wel door gedichten en liederen. Door woorden. Ook door woorden, en liederen, van anderen.
Daarom deel ik het lied, in een iets gewijzigde vorm, nu met iedereen. Misschien geeft het je woorden voor jouw kind. Misschien moedigt het je aan zelf iets te maken. Misschien heb je het zelf even nodig om te horen, want in Gods ogen ben je zelf zo’n vlindertje.
Ineke 
Pingback: Butterfly – Ineke Marsman-Polhuijs