Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Gepost op 5 dec 2019 door Ineke
Geen cadeautjes voor mijn meisje
Want ze is hier niet
Geen rijmpjes voor mijn kleintje
Want ze hoort het niet
Geen gilletjes van blijdschap
Geen geritsel van papier
Want ze is niet hier
Dus ga ik naar de bloemist toe
Koop weer lelies, kies vijf stuks
Realiseer me nu pas dat ik dat steeds doe
en ook dat weer onbewust
Ik schrijf gedichtjes voor mijn kinderen
Zoek naar woorden voor plezier
kan ondertussen niet verhinderen
dat ik verlang naar haar ook hier
Het is zo moeilijk geen verdriet te voelen
op dagen van ‘gezellig met zijn allen’
omdat we dan ook die ene bedoelen
die ons nu juist al is ontvallen
dus schrijf ik nu alsnog een gedicht
ter ere van het kind dat het niet kan ontvangen
alsof ik toch mijn liefde richt
op haar naar wie ik nog steeds zo kan verlangen
en ik besluit met heel mijn wil en alles wat ik heb te geven
te genieten van wat zich onder mijn neus bevindt
terwijl in mijn hart mijn liefde voor haar blijft leven
en ik óók plezier heb in mijn Lief en mijn kinderen en natuurlijk de Sint
Door wat ik meemaakte vroeg ik me regelmatig af: Wat geloof ik nou écht? Ik ontdekte hoe gebroken ik was en dat ik alleen heelheid kan vinden als ik heel eerlijk ben. Tegen God, tegen mezelf en tegen andere mensen. Ik gaf woorden aan wat ik voelde en daarmee ruimte aan mijn verdriet. Ondertussen denderde mijn leven in volle vaart door.
Van het een kwam het ander. Ik werd gevraagd te bloggen voor Puur Vandaag en kort daarna om mijn eerste boek te schrijven. Zo werd schrijven mijn werk. Inmiddels werk ik aan mijn derde boek.
Mijn wens is nog steeds eerlijk te zijn in gebrokenheid en daarmee anderen herkenning te geven, te bemoedigen en op te vrolijken. Broken but real.
In het menu vind je onder Amanda de blogs die ik schreef over mijn weg door het land van rouw.