Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Gepost op 22 mrt 2022 door Ineke
Ik ben nog steeds niet goed in rouwen
wel in tranen hard wegdouwen
en mijn geliefden fel afsnauwen
zonder dat ik weet waarom
Totdat na een aantal dagen
mijn hart mij komt bevragen
en ik blijf mopperen en klagen
En ik ineens bij tranen kom
Ik wil niet herdenken en niet stilstaan
bij wat was maar nooit zal gaan
maar daarmee doe ik ook geen recht aan
liefde die niet sterven kon
Dus vieren we vandaag een leven
dat niet bij ons is gebleven
en toch in ons werd verweven
en dat is zowel mooi als stom
Ineke Marsman-Polhuijs, mamma van Susan Amanda Marsman ❤️ 22-03-2017
Categorie: AmandaTags: doodgeboren baby, gedicht, graf, stilgeboren, verjaardag na dood
Door wat ik meemaakte vroeg ik me regelmatig af: Wat geloof ik nou écht? Ik ontdekte hoe gebroken ik was en dat ik alleen heelheid kan vinden als ik heel eerlijk ben. Tegen God, tegen mezelf en tegen andere mensen. Ik gaf woorden aan wat ik voelde en daarmee ruimte aan mijn verdriet. Ondertussen denderde mijn leven in volle vaart door.
Van het een kwam het ander. Ik werd gevraagd te bloggen voor Puur Vandaag en kort daarna om mijn eerste boek te schrijven. Zo werd schrijven mijn werk. Inmiddels werk ik aan mijn derde boek.
Mijn wens is nog steeds eerlijk te zijn in gebrokenheid en daarmee anderen herkenning te geven, te bemoedigen en op te vrolijken. Broken but real.
In het menu vind je onder Amanda de blogs die ik schreef over mijn weg door het land van rouw.