Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Veel
‘Het is bijna te veel’ schreef een luisteraar.
Ik werd geïnterviewd over mijn boek, maar kreeg ook vragen over mijn jeugd en wat toen en later met me gebeurd was. Dat was confronterend maar ook bijzonder, want tijdens het praten over ziekte, operaties, eenzaamheid, teleurstellingen, rouw en relaties realiseerde ik me opnieuw dat ik ben wie ik ben, mede door wat ik meemaakte, heel vroeger en minder lang geleden.
Niet alleen waar ik doorheen ging toen onze dochter overleed, maar ook wat ik daarvoor meemaakte en waarin God nooit ver weg was, bracht me waar ik nu ben.
Het interview wordt vrijdag opnieuw uitgezonden en dat maakt dat ik het nog eens luister en er nog eens over wil schrijven, waarbij ik put uit de blog die ik destijds schreef.
Het is bijna te veel.
De woorden raken me.
Het is ook veel
en misschien bijna teveel.
Maar ik ben er nog.
Ik leef en ging door,
niet alsof er nooit iets gebeurd is,
maar toch door.
Vallen en opstaan
met hulp van Anderen.
Ik leer eerlijk terug te kijken
zien hoe mijn uitzicht werd beïnvloed
en of ik dat eigenlijk wel wil.
Er is schade en pijn,
maar ik ben er
en ik was en ben niet alleen.
Het lijkt bijna te veel. Misschien ook voor jou. Iedereen heeft een eigen verhaal. Er is elke dag nieuws over hoe de wereld zucht en lijdt. Het is bijna te veel. Maar je bent niet alleen.
Dat kan ik zeggen,
omdat het bijna te veel was.
Het interview werd in januari 2023 opnieuw uitgezonden, met twee van mijn liedjes (Only I cried en Bij U) bij de Reformatorische Omroep. Als je het wilt horen, stuur me dan even een berichtje).
Ineke 
Ja, het was bijna teveel, tijdens het luisteren. Zoveel herkenning, en daardoor ook erkenning. Zoveel verdriet, bij de stille geboorte van een te klein kindje, maar ook daarna. En lang daarna… Dank je wel, voor het onder woorden brengen en het delen! Groet, Jeannette
LikeLike
Hoi Jeannette. Dank je wel dat je dit vertelt. Heel graag gedaan en veel wijsheid en genade voor jouw weg gewenst. Met liefs, Ineke
LikeLike