Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Baby loss awareness week
For English click here
‘Staan jullie deze week ook extra stil bij Amanda?’ De vraag overviel me een beetje. Het bleek een heel logische vraag toen ik doorvroeg, want ik had zelf het artikel opnieuw gedeeld op Facebook. Het artikel dat vorig jaar vanwege Baby loss awareness week in het Leidsch Dagblad verscheen over Amanda.
Ik zag al wat berichten over deze week voorbij komen en mijn uitgever appte me of ik er aandacht aan wilde geven en maakte zelf een mooie post over mijn boek. Zelf had ik geen ruimte in mijn hoofd om iets nieuws te schrijven. Maar omdat ik het toch fijn vind dat er deze week aandacht is voor het verdriet om een overleden baby, plaatste ik het artikel van vorig jaar opnieuw.
Mijn antwoord op de vraag was: Nee. We doen niet iets speciaals rondom Amanda deze week. We doen wel mee met Wereldlichtjesdag begin december en we vieren als gezin Amanda’s verjaardag. Want het is goed om als gezin momenten te hebben om samen bij haar stil te staan. Samen rouwen is namelijk onmogelijk gebleken en we willen toch verbinding zoeken in gedeeld, maar verschillend beleefd verdriet. Speciale momenten helpen daarbij.
Daarnaast heeft iedereen zijn of haar eigen herinneringen en momenten van gemis. Soms zijn die verbonden aan een dag. Voor mij is dat de dag waarop ik wist dat ik zwanger was, de periode waarin we wisten dat het niet goed met haar ging, de dag waarop we erachter kwamen dat ze overleden was en de uitgerekende datum.
Maar meestal worden we willekeurig en zonder waarschuwing vooraf terug geboomerangd naar onze liefde voor haar, het ziekenhuis en andere herinneringen. Een geur, een geluid, een uitspraak, een beeld, een handeling kan dat heel krachtig naar voren halen. Op zo’n moment is het verdriet levensgroot aanwezig. Inmiddels weten we dat het dan goed is om er dan ruimte voor te nemen. Door erover te praten, een wandeling te maken, eens flink te huilen, ergens tegenaan te schoppen of te slaan of fanatiek te gaan schoonmaken.
Baby loss awareness week staat daar los van. Voor mij is die week meer bedoeld om anderen bewust te maken van de impact die het verlies van een baby heeft. Het geeft een aanleiding om het over overleden baby’s te kunnen hebben. Om bespreekbaar te maken dat voor mij als ouder het verdriet altijd wel ergens aanwezig is en niet gekoppeld is aan een week als dit.
Toch is het fijn dat deze week er is. Ik schrijf er nu uiteindelijk zelf ook over. Door de vraag die ik kreeg, sta ik er toch bij stil wat zo’n week eigenlijk betekent voor mij als moeder van een overleden baby. Ik kan iets uitleggen over de impact die het verlies van Amanda op mijn leven heeft, ik kan je uitnodigen om mijn boek te lezen, zodat je meer begrijpt over rouw en – in dit geval – over wat rouwen doet met je geloof.
Dat is prettig. En zo sta ik op de valreep zelf toch ook opnieuw stil bij mijn verdriet en krijg ik weer wat meer inzicht in hoe dat werkt bij mij. Dat kan ik dan weer aan jou doorgeven.
Baby loss awareness week
maakt mij niet bewust
van wat ik verloor
maar helpt me toch
ruimte te nemen
en te worden gehoord
Baby loss awareness week
is er meer voor wie niet weet
dat je hart uit je lijf werd gerukt
toen je baby overleed
luisteren, ernaar vragen helpt
omdat de ander nooit vergeet
Baby loss awareness week
als het er mag zijn
zowel de blijdschap als het gemis
kan je beter omgaan met de pijn
dan als je doet alsof
het er niet is
Meer blogs hierover:
Wereldlichtjesdag
Plotseling overspoeld
Ruimte nemen
Door een geur ineens herinneren
Verdriet er laten zijn
Hoe anderen op je verdriet reageren
Ineke 