Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Cirkelzaag en krentenbrood
‘Ik leg mijn cijferlijst naast de prachtige orchideeën.’ Ik probeer de krant te lezen, maar de tomtomcomputervrouwenstem uit de laptop naast me dicteert mijn kind de zin die het moet typen voor het afsluitende dictee van deze week. Mijn brein vliegt alle kanten op. Een zin eerder was ik ook al erg afgeleid. Toen ging het over een inbreker die zich niet richtte op de cirkelzaag maar op krentenbrood. Ik weet niet wie die zinnen bedenkt, maar ik nomineer ze hierbij als thema’s voor verhalenwedstrijden.
Ik hoor in de zinnen terug waar mijn kind de afgelopen week mee worstelde. ‘De acteur gaat naar een vakantie-eiland vlakbij Australië.’ Trema’s en tussenstreepjes. Even later vraagt mijn kind hoe je reünie schrijft. Ik zeg dat het dat de afgelopen week geoefend heeft en de regels toe moet passen. Dat was niet wat het wilde horen. Ik zie tot mijn schrik google geopend worden, het woord opgezocht en correct genoteerd. Nou ja, dat is ook een manier om te leren hoe je woorden schrijft. Of is het een manier om te leren frauderen?
Het is een interessant gebeuren, dit thuisonderwijs. Ik leer mijn kinderen beter kennen, hun zwakke en sterke kanten, hun frustraties en hun kleine pleziertjes en hun oneindige creativiteit. Nog steeds verlangt nog geen van hen naar school terug. Tenzij dat betekent dat de musical doorgaat.
Terug naar de orchideeën en cirkelzagen. Terwijl mijn kind aan de ene kant een heel tof opstel moest schrijven over het digitale schoolkamp (en verzon dat je dan allemaal tegelijk kunt bungeejumpen van de trap) en daarin creativiteit moet laten zien en een logisch opgebouwd verhaal moet kunnen opdissen, zijn de zinnen waaruit het dictee bestaat echt pure kolder, maar wel aanzet tot hilariteit. Ik kan het niet laten:
Ik leg mijn cijferlijst naast de orchideeën en sluip de lange wenteltrap op naar boven, op zoek naar mijn moeder. In het grote huis slingert van alles rond. Halverwege struikel ik bijna. Wat doet die cirkelzaag nu weer hier. Ik neem hem maar mee naar boven. Terwijl ik me afvraag hoe ik mijn moeder ga vertellen dat ik weer blijf zitten, verlang ik maar naar één ding. Krentenbrood.
Ineke 
Geweldig!
“Ik overhoorde” mijn leerlinge Engelse woordjes, nee, geen google…
Maar bij elk woordje keek ze wel gericht naar beneden. Vooraf had ze gezegd, dat ze het niet geleerd had.
Toch nul fout.
Ik heb niet naar beneden gekeken, maar door m’n vingers (deze keer) ze was de dag er voor jarig (2e pasen)
LikeGeliked door 1 persoon