Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
God en eten
For English, click here
Hij kwam elke week. Een heel jaar lang stond hij iedere donderdagmiddag op de stoep met een schaal eten. In die tijd was ik zo overweldigd door het leven met vier kleine kinderen, dat ik het enkel en alleen dankbaar aan kon nemen en me niet eens afvroeg waarom hij dit eigenlijk deed.
Ik was namelijk helemaal niet ziek. Ik deed de dingen die moesten gebeuren en kon in principe ook zelf koken en deed dat de rest van de week ook. Toch zag hij iets in mijn situatie wat hem bewoog om elke donderdagmiddag te koken, twintig minuten heen en twintig minuten terug te rijden naar mijn huis en zijn eten persoonlijk bij mij thuis te brengen. Ik weet niet hoe hij wist dat ik deze aandacht en zorg nodig had. Hij zei niet veel. Meestal kwam hij niet eens binnen. Hij bracht eten dat we nog moesten leren waarderen. Maar als ik nu in een maaltijd een hele peperkorrel tegenkom, denk ik aan hem.
Gisteren herinnerde ik me hem weer toen ik Our Daily Bread van die dag las. Het ging over wat ware godsdienst is, namelijk het omzien naar weduwen en wezen en hoe onze daden de oprechtheid van ons geloof weerspiegelen en wat dat voor effect kan hebben. De vraag waarmee het stukje werd afgesloten, was: ‘How have you experienced the love of Jesus extended to you? What can you do to help someone in need?’ (Op welke manier heb jij Jezus’ liefde ervaren in wat er voor jou werd gedaan? Wat kun jij doen om iemand in nood te helpen?)
Ik moest meteen aan deze man denken. Hij liet mij iets van God zien. In het eten, maar ook in zijn trouw, zijn elke week komen opdagen met een met zorg bereide maaltijd. Zonder vragen te stellen. Zonder verwijt. Zelfs zonder goedbedoelde adviezen. Heel af en toe kwam hij binnen en bad met mij, liet me even huilen. Kennelijk voelde hij aan hoe zwaar het voor mij was. (Pas vele maanden later, toen ik maar niet uit deze gemoedstoestand kwam, ontdekte ik dat ik ADHD had en in die tijd ‘gewoon’ een burnout had).
In wat hij deed, zag ik de zorg van God voor mij. Omdat ik daar zo ineens weer aan dacht en onlangs leerde dat het goed is om te vertellen over de mooie dingen die je meemaakt en hoe je Gods liefde opmerkt, dacht ik: laat ik daar eens over schrijven. Misschien help of inspireer ik jou ermee.
En die man, die ik al jaren niet meer heb gezien, wil ik zeggen hoeveel impact zijn trouwe gang naar mijn huis heeft gehad. Dank je wel. In jouw trouw, aandacht en zorg, heb ik iets van God gezien. Ik ben je zo dankbaar en je bent een enorm inspirerend voorbeeld voor mij.
Ineke 
Wat een mooi blog, wat een liefdevolle hand van onze God en Vader. Wat een genade dat je dit zo mocht zien en doorgeven!! Dank je wel! 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je reactie! Fijn!
LikeLike
Beautifully written, Ineke!
This made me think of our connect group in ICL, basically our family here. When we were near the date of birth of our child, de “intake gesprek” with the “kraamzorg” hit me with the question “do you have family support close by?”. Technically, we answered it with a “no” but in my heart it is a “yes” with the connect group family in mind. Now 4 weeks after birth, we never had to cook a day! All our meals were taken care of by our connect group family, taking turns each time, constantly asking us what we need and how they can support us. This is an overwhelming shower and extension of God’s love to us during this new, and exciting moment but also really exhausting period in our lives. Same for all the prayers and care we have received throughout the pregnancy and birth also from the rest of ICL family, you included! This love we experienced and continue to experience through our church family will forever be etched in our hearts and surely impacts how we can radiate such love in the future to others. It creates a ripple effect! Thank you for sharing, truly inspiring!
LikeGeliked door 1 persoon
So glad you are surrounded by people who care and that you can see God’s love in that. Thank you for sharing this!
LikeLike