Proef en Kijk

Ik wist dat het de laatste was. Ik kwam thuis na een lange dag, sjokte naar boven en zag het meteen liggen. Glinsterend naast mijn laptop. Ik besloot ‘em daar te laten liggen. Eerst op je in laten werken, maande ik mezelf. Dit kleine gebaar dat schalt: ik hou van jou.

Ik had er eerder die dag eentje mee gekregen. Dat vond ik al erg bijzonder, want van alle chocola die hij voor zijn verjaardag had gekregen, was dit de enige die hij zelf ook echt lekker vond. Ik had die dag veel gesprekken. Voor mij is dat zoiets als ongetraind een marathon lopen. Ik kan meestal zorgen voor voldoende hersteltijd, maar die dag was dat min of meer onmogelijk. Dus toen hij me zo’n mooi verpakt tussendoortje gaf, besloot ik die in mijn tas te bewaren. ‘Dit herinnert me aan jou vandaag,’ zei ik. ‘Ik eet hem pas op als ik wat moed en energie kan gebruiken. Dan denk ik aan jou en proef ik jouw aandacht.’

En nu lag daar dus de laatste op mijn bureau. Na een paar keer ernaar kijken terwijl ik mijn taken afmaakte, at ik hem op en genoot ervan. Even later bedacht ik hoe passend dit was. En dat ik geen foto had genomen. Een goed excuus om een nieuwe doos te kopen en daar mijn Lief en de kinderen eens lekker mee te verwennen. Nadat ik er foto’s van genomen had.

Want ineens zag ik de link met iets anders. Vorig jaar moest ik een lied schrijven over rust. Ik las die dag Psalm 34 en vond het apart dat er stond: ‘Proef en zie dat de HEERE goed is.’ Ik vroeg me af hoe je kunt proeven dat iets wat je niet kunt zien goed is. Proeven is aards, fysiek, materieel. Je hebt iets nodig dat je daadwerkelijk in je mond kunt stoppen. Dus hoe doe je dat met Gods goedheid?

Ik dacht erover na. Puur fysiek: als je iets echt wilt proeven, dan prop je het niet in je mond en slik je het niet snel weg. Je neemt de tijd, laat geur en smaak tot je doordringen, kauwt rustig, geniet er bewust van. Ik realiseerde me ineens dat voor echt proeven rust nodig is. In mij.

Ik besloot dat mijn lied over rust hierover moest gaan en schreef eigenlijk heel functioneel een lied op basis van Psalm 34. Soms schrijf ik een lied vanuit een gevoel of vanuit bewogenheid. Maar dit lied was meer een schrijfoefening: wat staat er in die psalm, hoe vertaal ik dat naar mijn gemeente, wat is eigenlijk de kern, wat wil ik luisteraars en meezingers vertellen?

Zo gezegd, zo gedaan. Ik dacht er niet meer aan totdat ik de volgende ochtend wakker werd met dit lied in mijn hoofd. De melodie, de woorden, de uitnodiging. Het bracht mijn angst aan het licht en vervolgens kalmeerde het mij. Ik moest die week onder narcose en zag daar enorm tegenop.

Ik luisterde wat ik de dag ervoor op mijn dictafoon ingezongen had. En nog eens. Ik verbaasde me over de rust en vrede die het bracht en stuurde het door naar een paar mensen van wie ik wist dat ze wel wat vrede konden gebruiken. Uiteindelijk kwam het als eerste lied op mijn album. Omdat ik hoop dat die cd een smaak- en zie-sessie is van hoe goed God is.

De gouden bonbon op mijn bureau liet me zien en smaken hoe geliefd ik ben door mijn Lief. En het herinnerde me eraan dat je kunt proeven en zien hoe goed God is. Soms glinstert dat door het gebaar van iemand anders heen.

Je vindt het lied Taste And See op Spotify en YouTube en andere streamdiensten.

De cd I’m Davida (€7,50) bestel je hier.