Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Ode aan het moederhart
For English, click here
Het is weer bijna Moederdag. Een dag waar vooral de bloemist en de drogist van profiteert, dacht ik altijd, al worden met de jaren de werkjes van mijn kinderen mij dierbaarder en dierbaarder. Nu ze groter worden, zijn ze ook zeldzamer geworden.
In de kerk waar ik elke zondag heenga, krijgen alle vrouwen een roos op Moederdag. Niet alleen de moeders, al mogen alle kinderen hun eigen moeder of pleegmoeder een roos geven. Álle vrouwen krijgen een roos, omdat ze ofwel moeder zijn ofwel moeder zullen worden ofwel als een moeder zijn voor kinderen en jongeren om hen heen. Ik vind het mooi dat daarmee ook ongewild kinderloze vrouwen geëerd worden en erkend wordt dat hun rol in de gemeente onmisbaar en belangrijk is.
Een ode aan het moederhárt is Moederdag eigenlijk en het raakt me dit jaar op een nieuwe manier. Ook omdat ik pas op de dag zelf ontdekte dat afgelopen zondag, 6 mei ‘International Bereaved Mother’s’ Day’ was. Een dag die de Australische Carly Marie begon om recht te doen aan vrouwen die hun kindje verloren of tot hun grote verdriet nooit een kind hebben gekregen. Ze begon deze dag in 2010 in de hoop dat deze dag al snel niet meer nodig zou zijn. Haar doel is Moederdag weer voor alle moeders te maken, ook voor moeders die nooit moeder zijn geworden en moeders die hun kind verloren. Vrouwen die zich juist op Moederdag zo vreselijk geïsoleerd, genegeerd en eenzaam kunnen voelen, terwijl ze in hun hart wel moeders zijn, omdat ze hun hart hebben opengesteld voor een kind.
Een paar dagen geleden postte een moeder die net als ik een baby kreeg die al voor de geboorte was overleden het volgende bericht op Facebook: Bereaved Mothersday; ik werd er door verschillende mensen op gewezen. Maar eigenlijk wil ik daar helemaal geen aandacht aan besteden want dat maakt ons anders. Ik wil geen speciale dag want ik ben voor alle vier mijn kinderen dezelfde moeder. Dus vieren we volgende week gewoon moederdag. Noem hieronder al je kinderen zonder sterretjes of hartjes omdat er voor een moederhart geen verschil is. En omdat ik het ook zo ervaar, dat ik evenveel moeder ben van mijn vier levende kinderen als van mijn vijfde overleden kindje, schreef ik de namen van alle kinderen die ik ter wereld bracht onder het bericht. Met voldoening, moet ik zeggen, en met trots. Want ik ben hun moeder, of ze nu hier leven of al naar de hemel zijn.
En dat brengt me terug bij Moederdag. Moederdag werd voor het eerst gevierd op de eerste zondag van mei in 1906. ‘General Memorial Day of all Mothers’ heette het toen. Het was in het jaar nadat Ann, de moeder van de Amerikaanse Anna Javis, was overleden. Ann had meer dan twaalf kinderen gekregen, maar slechts vier van hen werden volwassen. De meeste van haar kinderen stierven aan Mazelen en Typhus. Dochter Anna wilde een ode brengen aan haar moeder en ze wilde dat ieder jaar blijven doen. In 1914 werd het een officiële feestdag en sinds 1928 is het ook een officiële feestdag in Nederland.
Moederdag was bedoeld om moeders te eren. Voor wie ze zijn en voor wat ze doen, en om hun moederhart te erkennen. En wat mij in het bijzonder aanspreekt, nu ik er zo over lees, is dat het een bereaved mother was waaromheen deze dag begon. Een vrouw die vier kinderen had. Nee, een vrouw die meer dan twaalf kinderen had. Ze droeg ze onder haar hart, ze mocht misschien nog wel een hele tijd na hun geboorte voor ze zorgen en ze begroef ze. Uit ervaring weet ik nu hoe hartverscheurend moeilijk dat is. En uit ervaring weet ik ook dat het niet uitmaakt in ervaring van ‘moederschap’ of moedergevoelens of je kindje nu leeft of niet. Ik ben evenveel moeder van al mijn vijf kinderen, ook al is mijn jongste al voordat ze geboren werd, naar haar hemelse Vader gegaan.
Aanstaande zondag is het Moederdag. Een dag om moeders te eren. Een dag om moeders te herdenken als ze er niet meer zijn. Een dag om moederharten te erkennen. Harten die verlangen naar een kind dat er niet kwam. Harten die gebroken zijn omdat het kind dat er was, is overleden. En harten die het geluk hebben kinderen op te mogen zien groeien met alles wat daarbij komt kijken.
Aan alle moeders, met en zonder levende kinderen om zich heen: ik wens je een hele goede Moederdag toe. Je mag er zijn.
Zie ook: Bereaved Mothers’ day
Een aantal maanden na het schrijven van deze blog, schreef ik een lied over dit thema. Je vindt het hier.
Ineke 
Pingback: Sterrenmoederdag – Kusje in de Wind
Pingback: Ode to the mother’s heart – Ineke Marsman-Polhuijs
Pingback: Bereaved Mothers’ day – Ineke Marsman-Polhuijs
Awesome blog you havve here
LikeLike
Pingback: Benoemen – Ineke