Sinterklaas

Ik zie de bloemen staan
er zit een lelie tussen
ineens moest dat weer
deze week

We vieren Sinterklaas vandaag
met zijn allen maar
met zijn allen
heeft nooit bestaan

en dijt uit, want dit jaar
zijn er twee bijgekomen
liefdes
van mijn liefdes

Ik genoot ervan
na te denken
hoe ik die en die
dit jaar zal verrassen

toen daar ineens weer dat vertrouwde
worgend, knijpend, onoplosbaar
opkwam en niet verflauwde
ik moest en zou eerst schrijven over haar

Dat heb ik dan tenminste geleerd
na jaren welk gevoel ook genegeerd:
je kan het beter maar doorleven
er aandacht, woorden aan gaan geven

Wegduwen maakt apathisch, of kwaad
zorgt niet dat verdriet weg- of overgaat

Ik vertel mijn Lief hoe nutteloos ik het vind
om weer te huilen om ons overleden kind
het brengt haar niet terug, legt een schaduw over de dag
terwijl ik het ook zo nodig heb dat huilen gewoon mag

Hij zegt dat dat het Westerse denken is
Ik dacht terwijl ik het vertelde: het is liefde, dat gemis

Ik had vandaag graag gedichtjes willen schrijven
voor mijn dartelend achtjarig meisje
dat feit dringt zich weer op in de vorm van verdriet
en voor ik dicht voor wie er zijn besteed ik tijd aan wie niet

Er is geen oplossing voor, het blijft bestaan
ze zal er altijd niet zijn, aanwezig in afwezigheid
dat erkennen maakt juist dat ik door kan gaan
en vanmiddag geniet van de gezelligheid.