Ineke
Gelovig Rouwen Leven Liefhebben
Al hebben je voetjes niet gelopen
For English click here
Ik ben vandaag begonnen met een Baby-album ter herinnering aan Amanda. Ik schreef zo mooi ik kon haar namen op, haar geboortedatum, sterfdatum en de datum waarop ze begraven werd. Toen dacht ik aan de foto die we gisteren hadden nabesteld. Ik plakte er één van onder haar naam. Het is een foto van een afdruk van haar voetjes. Ik schreef er het volgende gedichtje bij:
Al hebben je voetjes niet gelopen
zelfs niet bewogen
toen je kwam.
Toch ben je onze wereld in geslopen
hebt ons bewogen
zette ons in vlam.
Je hebt een afdruk nagelaten
een spoor dat onuitwisbaar is
Ik kan er uren over praten,
zo groot is ons geluk en ons gemis.
Ons geluk, want je was welkom, prachtig en perfect.
We hebben zo vaak zitten danken voor je, jij was een geschenk.
En ons gemis, want wat hadden we je graag hier op zien groeien
Je zien spelen en je met de andere kinderen zien stoeien.
Jou toevertrouwen aan de aarde waaruit God je had gevormd was het moeilijkste wat er is.
Maar hoe klein je ook was, jouw kwetsbaar bestaan was tegelijk jouw krachtige getuigenis.
Je bewees het bestaan van een Schepper.
Zo wonderlijk mooi werd je gevormd in mijn schoot.
Je bewees het bestaan van Liefde.
Zo diep is onze trots en onze rouw sinds jouw dood.
Al hebben je voetjes niet gelopen
zelfs niet bewogen
toen je kwam
Toch liet je een afdruk achter,
een spoor,
en mijn hart getuigt ervan.
Ineke 
Hoi. Ik kreeg je blog gestuurd van iemand die vertelde over jullie situatie. Wat een nare tijd joh!
Sterkte met alles.
LikeLike
Wat heftig. Maar wat liefdevol beschreven! Zegen gewenst! -x- Mama van Dijk
LikeLike
Pingback: Although your feet never walked – Ineke