For English click here
Mijn kind, ik mis je zo.
Je zou twee maanden zijn geweest gisteren.
Ik zou je net hebben gevoed, boertje laten, knuffelen.
Je zou naar me hebben gelachen en gekraaid naar pappa die met je stoeit.
Ik zou je mee hebben genomen naar het feest.
Je zou mee op de foto.
Maar je was er niet.
Je naam werd niet genoemd.
Ik moest met mn incomplete gezin op de foto.
Met dat hartverscheurende gevoel dat het nooit meer hetzelfde zal zijn.
Je nooit met zn allen op de foto komt.
Niet hier.
Ik weet niet hoe ik verder moet zonder jou.
Maar ik weet dat ik wel zal moeten.
Ik mis je zo, mijn kind.
Auteur: Ineke
Ik ben Ineke, echtgenote, moeder van vijf, muzikant, schrijfster, vertaalster.
20 maart 2017 markeert een nieuwe fase in ons leven, toen bleek dat Amanda, onze nog ongeboren dochter, overleden bleek te zijn. Al lang wilde ik publiekelijk schrijven over de dingen die ik meemaak en leer, omdat ik merk dat anderen er wat mee kunnen en ik graag mijn gedachten en gevoelens met anderen deel. Sinds we Amanda verloren, is die wens sterker geworden. Haar dood heeft ons leven ingrijpend veranderd en maakt dat ik vaak zoek naar woorden en ook naar wat ik nu werkelijk voel, denk, geloof. In mijn blogs wil ik die woorden proberen te vinden.
Bekijk alle berichten van Ineke
Eén gedachte over “Ik mis je zo”